Cando pensamos en propiedade horizontal vénnos á mente a constituída por diferentes pisos ou locais ou tamén a chamada propiedade horizontal tombada (urbanizacións ou complexos inmobiliarios urbanos, que dispoñen de elementos comúns como xardíns, piscinas...). De feito, o artigo 2 da Lei de Propiedade Horizontal establece no seu artigo 2 os supostos aos que é de aplicación, e sempre pensamos en pisos, locais ou en vivendas aínda independentes, onde os propietarios dispoñan para uso e goce común de determinados elementos ou servizos. Así, a comunidade de propietarios constituída terá a posibilidade de contraer dereitos e obrigacións, contratar, obter servizos ou arrombar os elementos comúns.
Os polígonos e parques industriais son espazos, situados na periferia das cidades, que recollen actividades industriais concentradas, son a sede de fábricas, naves industriais de almacenamento, talleres, sedes de empresas de repartición, onde os viarios son de propiedade municipal.
Nunha sentenza ditada pola Audiencia Provincial de Pontevedra o pasado 18 de febreiro dá a razón á Comunidade de Propietarios constituída sobre un polígono industrial da cidade e confirma o fallo do xulgado pola condena a unha empresa ao pago de case 5.000 euros de cotas impagadas.
A empresa obrigada ao pago alegara, entre outras cuestións, que a entidade demandante era inexistente, que os propietarios dos distintos edificios que conformaban o polígono o eran ao 100 por 100 en pleno dominio, que non había elementos comúns, e en fin, que non existía ningunha cota de participación.
Leer más: Noticias Jurídicas